Technobrutalism is here, but is it here to stay?
Een wandeling door de buitenwijken van Amsterdam in buurten als Amsterdam Noord, Westelijke Houthavens en Bos en Lommer in West laat een nieuwe esthetiek zien die in eerste instantie doet denken aan het uiterlijk, of het innerlijk, van computers, informatietechnologie, chips en printplaten.
Nieuwe hoge en lagere gebouwen vormen een spannend geheel met het stedelijk landschap in een ritmisch palet aan lagen, structuren, overlappingen en vormen van een generatie ontwerpers die schijnbaar de computer en aanverwante technologie als inspiratiebron heeft gehad en als uitgangspunt heeft genomen. Of wellicht is het toeval dat het interieur en exterieur van deze gebouwen zo veel aan technologie verwante visuele kenmerken zichtbaar zijn.
Tijdens de bouw is het de moeite waard de bouwplaatsen nader te bekijken. Op de bouwplaatsen is hier en daar een chaotisch schouwspel zichtbaar welke de toeschouwer zich doet afvragen wat de werkwijze en volgorde is van deze nog te realiseren projecten. Kabels, haspels, ramen, palets, planken, platen en rekken vormen een nieuwe realiteit. Felle kleuren, overlappingen en spannende structuren en lagen markeren een hedendaags en futuristisch palet aan mogelijkheden en materialen die de bouwers van deze nieuwe structuren tot hun beschikking hebben terwijl de vraag hoe de stad van de toekomst er zal uit zien zich voordoet.
Hout, kunststof, metaal, beton, glas en verbindingsmaterialen, en dan nog al het andere dat past in het vooruitzicht om in het oog springende structuren op een speelse manier vorm te geven in een stad die bestaat sinds de vroege middeleeuwen en bekend is vanwege het monumentale karakter van de grachtengordel in het historisch centrum. Het is de moeite waard om je als toerist een weg buiten de gebaande paden van het oude centrum te begeven en de samenhang te ontdekken van een cultuur in wording.
INIT, UIT, IK! Hier is een nieuwe werkelijkheid die we ons wellicht nog niet volledig kunnen bevatten. Rij aan rij vormen deze structuren een samenhangend geheel en hier en daar bieden deze enige reflectie. Gebouwen die lijken op servers en wijken die aandoen als een printplaat vormen een nieuwe stijl die een variant lijkt te zijn op het brutalisme en misschien 'technobrutalisme' zou kunnen heten.
De hoeveelheid technologie die tegenwoordig gepaard gaat bij de bouw van grote bouwprojecten, kantoorlocaties en overheidsgebouwen doet de ontwerper, voorbijganger en gebruiker van deze architectuur zichzelf de vraag stellen in hoeverre een gecontroleerd geheel van informatiechnologie, klimaatbeheersing en invloeden als beelden en geluiden als in augmented reality wenselijk is.
Deze nieuwe esthetiek is spannend, maar, what is next!?
