Inhouden die Zalm
Er moet iets veranderen. Ik ben zo lui als de kat. Kijk, het is nu inhouden goed. Dat betekent in mijn wereld dat je niet praat of schrijft over geheimzinnige zaken. Mijn broer André hangt dat geloof aan. Hij vertelt niet eens wat hij vanmiddag gegeten heeft wanneer ik hem er om vraag. Ik denk dat hij een geintje maakt. Inhouden kan ook betekenen dat je wat langer wacht tot je een app- of tekstbericht beantwoord of dat je een langzamer tempo aanhoudt wanneer je met anonieme berichten te maken hebt of ‘lip-in.’ Ik eet bijna altijd brood met kaas of een tosti. Dat is saai maar ik ben ook tot de conclusie gekomen dat dat in mijn positie de beste lunch is die mogelijk is. Ik leef al jaren van de bijstand. Ik maak wel tekeningen en schrijf ook wel in een dagboek, maar eerlijk gezegd doe ik dat niet elke dag en zeker niet de hele dag. Ik doe het wel ‘s nachts soms. Vroeger kreeg ik daar veel geld voor, de beelden die ik maakte. Tegenwoordig kan iedereen dat en doet niemand het nog. Er zijn gratis beelden in overvloed maar het ontbreekt nog aan regels omtrent reproductie bijvoorbeeld. De laatste tijd teken ik wat minder omdat de buren altijd wakker zijn en de muren zijn hier van karton in het huis waarin ik woon. Nog wel. Van mijn bijstandsuitkering koop ik, naast brood en kaas, vooral ook veel bier en ongezonde dingen als sigaretten. Ik eet steeds minder en de kaas die kaas die ik eet is soms geen kaas meer te noemen. Mijn weekbudget is langzaam maar zeker steeds meer gaan draaien om verslavingen en ongezonde dingen. En daar kan ik me zorgen over maken. Wanneer het een smeerkaasdag is bijvoorbeeld. Dat is het allergoedkoopste broodbeleg dat er is maar na een paar boterhammen is de smeerkaas al weer op. ‘Ze smelten de kazen!’ Ik weet nog dat dat ooit een reclame was op de televisie. Ik heb de televisie de deur uitgedaan omdat er steeds alleen maar reclame te zien was wanneer ik er naar keek. Of anders zijn het home-improvement-programma’s maar daar geef ik weinig om. Verder volgt de nieuwslezer mij schijnbaar en dat vindt iedereen die ik ken dus heel spannend maar voor mij is het eerlijk gezegd nogal vervelend geworden. Wanneer de televisie aan stond zei de nieuwslezer ‘straks weer lekker boterhammen met kaas’ en dat soort dingen. Vanochtend was ik op het centraal station omdat ik in Amsterdam Noord een Corona vaccinatie zou krijgen. Ik heb de overkant van het Ij niet gehaald. Zenuwen, denk ik. De pont liet nog lang op zich wachten. Ik vond twee moten zalmfilet en kocht twee worstenbroodjes omdat ik net teee moten zalm had gevonden. Ik liep weer naar huis. Het kan me ook niet zoveel schelen, een Coronavaccinatie meer of minder. Ik had wel ergere dingen aan mijn hoofd. Dat er nog maar vijftien euro op mijn rekening stond bijvoorbeeld. En dus stuurde ik maar weer een tekstbericht naar mijn broer en naar mijn zus. Ik ga deze week niet overleven zonder hun hulp. Ik heb vierenveertig tekeningen gemaakt en zelf het materiaal bekostigd. Ik heb de maïskolf van Dirk van den Broek maar getekend. Met de verse zalm die ik al jaren niet gegeten heb. Omdat ooit zak in dit land zalm armeluizenvoedsel was. Voordat het lunchtijd was had ik de zalm al gegeten. Inhouden doen we morgen wel weer.
댓글