Maalstroom
Ik breng mijn avond door met live streaming. Een maalstroom aan informatie uit eerste- en tweede en derderangsbronnen komt in sneltreinvaart op me af via het beeldscherm en ik typ en klik met een snelheid die met verstand weinig meer te maken heeft. Ik filter dat wat volgens mij waar is of werkelijk en wat fictie is of een virtuele realiteit door de pulp en kwaliteit van de beelden die op me af komen te schiften. En die onvergetelijke beelden die misschien slechts eenmalige vluchtige indrukken zullen blijven. Door de techniek van het streamen wordt elke volgende film een reactie op omstandigheden of gepersonaliseerde content of beiden. En altijd weer die letter ‘B,’ in het Russisch soms en in het Arabisch of in het Farsi of zo iets. Ik weet dan ook niet waarom ik op Russische inhoud wordt gewezen. En het is overigens niet echt Russisch geloof ik. Niet allemaal. Die Griekse tekens herken ik nog wel, maar ik had er ook al eens veranderingen in gezien of kleine wijzigingen. En dat ‘B’ dat spat er soms vanaf, Het zal wel aan mij liggen. B was gewoon bare dacht ik. In mijn wereld. Zoals er zo vele andere zullen zijn. Het leven op zichzelf is dan ook iets geworden dat nu eenmaal niet meer de waarde had of de kwaliteit die het vroeger had. Door al die mengvormen ende tijdelijke vrienden op mijn beeldscherm. De werkelijkheid. Die is complex. Het zit in mijn cellen en kruipt in mijn oren. En dan zou ik degene zijn die ‘in’ is of die weet wat er gebeurt of van de laatste actualiteit af weet. Ik keek ondertussen even naar een ‘Live’ uitzending vanuit Mekka of hetwas net anders geschreven. Er lopen ontelbaar kleine mensen rond op een enorm plein of een stadium met de zo indrukwekkende beelden die je tegenwoordig kunt zien. Er liepen mensen in elkaar over en anderen leken weer te verdwijnen terwijl er gezongen werd in, wel, HA-AI, wat vandaag overigens wel mooi klonk in deze uitvoering. Alleen op dit moment. Ik had ergens in een comment geschreven dat ik de nieuwe moslimbroeders zou willen verwelkomen als zou het als in een initiatierite zijn en met een instituut dat zich met de piramides en opgravingen in Egypte bezig houd had ik ook al contact vanwege die onvoorstelbare fase van de dood of de aanloop er naar toe of de voelbare aanwezigheid van de doden op bepaalde momenten en ook van iets wat lijkt op herboren worden. Maar dat is dan zeker ongepast. Wanneer ik aan het streamen ben moet misschien iemand af en toe aan de teugels trekken. Dan ga ik weer te ver. Omdat ik zit met al die ervaringen en al die hitsigheid Best wel gek dat ik dan tegelijkertijd twitter met LL Cool J en met Donald Trump en ondertussen naar een deeltje van Putin kijk en probeer te volgen wat hij zegt. Aiaiai... Tijdens die nachten dat ik op die timeline zit te tikken gaat het voor mij dan wel erg snel en dan doe ik veel te veel dingen die vrij extreem zijn voor anderen. Streaming. Live... Het is toch nep. Volgens mij dan. Alles is dan veel intenser. Gisteren tijdens de nacht wandelde ik weer in de richting van het Westerpark. Het was niet zo koud en er hing een dichte mist die van het landschap een geheimzinnige en unieke omgeving maakte. Ik had weer de hele avond en de halve nacht op Twitter gezeten en filmpjes zitten kijken. Zo veel indrukken. Ik moest er even uit. Zo eenzaam voel ik me dan. Ik had ‘Divided by Zero’ gedeeld van the Pet Shop Boys omdat ik aan die titel moest denken vanwege de verdeelde staat waarin mensen zich bevinden. Ik zelf ook wel. Op een andere manier misschien. Daarna draaide ik ‘The sound of the atom splitting’ van the Pet Shop Boys op, maar ik besloot het maar niet te delen op Twitter. Soms voelt het alsof je een sleutel hebt tot iets belangrijks of een antwoord waar je naar op zoek bent, maar wanneer je er dan over na gaat denken, dan is het uiteindelijk toch weer niets. Alleen dat ene weer. Ik doe het niet meer.
Comments